W 2013 r. w wywiadzie dla "Vivy" Małgorzata i Jan Kidawa-Błońscy opowiedzieli o swoim związku. Zdradzili, że poznali się w domu Małgorzaty. – Byłem wtedy już po szkole filmowej i
Nie. Od dawna mam w Kotku, to trzeba było powiedzieć, że czegoś nie rozumiesz, ciocia ego widać Ciebie również przeceniła i pastwiła za wysoko poprzeczkę, ale przecież wszystko by Ci wytłumaczyła, jakbyś tylko grzecznie zapytał. mark123, dokładnie tak, zresztą nawet gdyby przyjąć, że seks jest podstawową potrzebą każdego, czyli, że w skrajnym wypadku od braku tego się umiera, to w dalszym ciągu nie wynika z tego, że trzeba jakoś kompulsywnie kopulować, czyli, że wstrzemięźliwość seksualna, się jakoś wyklucza z podstawowością tej potrzeby. Swoją drogą to pal licho, że pewni ludzie mają taką akurat hierarchię potrzeb, w tym nie widzę nic niewłaściwego, gorzej gdy oczekują, że wszyscy inni też taką będą mieć.. co choćby w tym temacie myślę dość dobrze wybrzmiało. W rezultacie do seksu nie potrzebowałem żadnego uczucia, była to po prostu kolejna używka, obok alkoholu i trawki. Wówczas mi to nie przeszkadzało, jednak dzisiaj żałuję. Bo tak naprawdę, to, że się zabawiałem nie ma dziś znaczenia, a brakuje mi tego, że nie byłem (i póki co – nie potrafię być) w poważniejszym związku. - Zadzwonił, zaprosił mnie do siebie i jakoś tak szybko poszło. Długie rozmowy, wspólna kolacja, upojna noc ze śniadaniem do łóżka i… kompletne rozczarowanie. Nie chodzi o to, że był kiepski w łóżku. Nie było też tak, że coś mi w nim nie pasowało. Docierała do mnie myśl, że zamiast spędzać romantyczny poranek u boku tego faceta, wolałabym… Z badań TNS Pentor na zlecenie wynika, że ponad 40 proc. polskich singli żyje w pojedynkę od ponad pięciu lat, a co siódmy nigdy nie był w stałym związku (14 proc.). Czy im dłużej żyjemy w pojedynkę, tym trudniej jest się nam ponownie związać? Czy singiel, robiąc krótkie przerwy pomiędzy związkami, ma większą łatwość wchodzenia w kolejne związki i szybciej odnajduje się w nowych relacjach - niż singiel, który jest sam kilka miesięcy czy lat? Karolina (44 lata) ostatni raz w poważnym związku była 12 lat temu. Gdy odszedł od niej mąż, miała zaledwie 22 lata. Skupiła się więc na nauce i wychowaniu córki. Pomagali jej rodzice, więc dawała sobie radę. Sporadycznie umawiała się nawet na randki. Dawały jej poczucie, że może żyć jak zwyczajna dziewczyna. Cieszyła się, że mężczyźni wciąż się nią interesują. Potem poznała Krzysztofa - rozwodnika, samotnie wychowującego syna. Zyskam związek, ale i tak coś stracę... - Na początku to były zwyczajne randki – mówi Karolina. – Najpierw co weekend, potem spontanicznie także w tygodniu. Potem, gdy jego syn wychodził na imprezy, zdarzało mi się zostać u niego na noc. Czułam się naprawdę wspaniale. Młoda, piękna i tak dalej. Córka patrzyła na mnie i mówiła, że nigdy mnie takiej nie widziała. Gdy wracałam z naszych spotkań do domu, szczypałam się, nie wierząc, jakie spotkało mnie szczęście. Sielanka trwała kilka miesięcy. Problem pojawił się w chwili, kiedy Krzysztof zapragnął, by Karolina nie wracała już do swojego domu, tylko zamieszkała razem z nim i jego synem. Twierdził, że skoro oboje są dorośli, a ich dzieci tolerują ich związek, a same także znalazły wspólny język, to nie ma na co czekać. - Mówił, że trzeba łapać byka za rogi, skoro jest nam razem dobrze – wspomina Karolina. – A ja, zamiast się cieszyć, myślałam o tym, że przecież coś stracę. Rozmyślałam… Że nie wrócę po pracy do swojego małego mieszkanka i nie zaparzę sobie rytualnie swojej ulubionej herbaty. Że moje książki, które zawsze stoją w tym samym miejscu, wylądują gdzieś upchnięte na regale pomiędzy jego książkami. Że być może mój rozrzucony szlafrok będzie mu przeszkadzał, a ja lubię, jak wieczorem czeka na mnie na moim ulubionym fotelu. I że mimo wszystko to nie będzie mój dom, mój przytulny kąt... Jak wynika z badania zrealizowanego przez TNS Pentor, wolność, niezależność i swoboda, których tak bardzo bała się utracić Karolina, to najczęściej wymieniane przez singli zalety życia bez stałego partnera (wskazało je aż 41 proc. respondentów). My, czyli ja i moja samotnia Karolinę do zamieszkania z nowym partnerem namawiała nawet córka. Wszyscy zapewniali, że na pewno świetnie im się ułoży. Bez skutku. Krzysztof uznał, że jest "zbyt młody na to, by być sam, ale zbyt stary na zwykłe randkowanie". Karolina potraktowała to jak ultimatum, któremu nie była w stanie sprostać. Cierpiała, ale nie prosiła Krzysztofa o czas. Córka też w końcu przestała naciskać. – W złości powiedziała: "jak za długo będziesz sama, to nikt już cię potem nie zechce" – wspomina Karolina. – Gdy zauważyłam, że jej słowa wcale mnie nie bolą, zrozumiałam, że po tylu latach chyba z tą samotnością jestem już za pan brat, wręcz ją lubię. Czułam, że ani za rok, ani za dwa, nie będę chciała tak na zawsze zostawiać swojej samotni. Związek Karoliny i Krzysztofa nie przetrwał tej próby… Przed czym uciekam? Czy Karolina nie potrafiła postawić na związek, bo zbyt długo była sama? Czy nie potrafiła zrezygnować z dotychczasowego życia, bo po latach zrobiło jej się w nim "wygodnie", czy może pamiętając historię sprzed lat, chciała uchronić się przed kolejnym rozczarowaniem? - Sama wielokrotnie pytałam samą siebie, przed czym właściwie uciekam – przyznaje i wciąż nie znajduje odpowiedzi. Historia Karoliny nie jest odosobniona. I jak pokazuje opowieść kolejnej bohaterki, 27-letniej Eli, nie zawsze chodzi o wiek czy negatywne doświadczenia z przeszłości. To Ela zakończyła ostatni związek. Po trzech latach uznała, że oboje mają inne cele w życiu. Nie było kłótni ani płaczu. Był żal, że nie wyszło i chęć jak najszybszej ucieczki od czegoś, co ją – jak twierdzi – ograniczało… - Fakt, bardzo chciałam z kimś być – przyznaje Ela. – Na początku byłam pełna optymizmu i rozglądałam się za jakimś fajnym facetem. Koleżanki podtykały mi pod nos swoich kolegów, ale nikt nie robił na mnie specjalnego wrażenia. Po paru miesiącach przestałam chodzić na randki. Nic na siłę. Potem Ela poznała Radka, którego znała od dawna. Spotkali się przypadkowo na imprezie w klubie, potem na kolejnej. - W końcu zadzwonił, zaprosił mnie do siebie i jakoś tak szybko poszło – przyznaje szczerze. – Długie rozmowy, wspólna kolacja, upojna noc ze śniadaniem do łóżka i… kompletne rozczarowanie. Wcale nie chodzi o to, że był kiepski w łóżku. Nie było też tak, że coś mi w nim nie pasowało. Nie poczułam po prostu, że było mi to wszystko do czegoś potrzebne. Gdy on krzątał się po domu, cały w skowronkach, do mnie docierała myśl, że - zamiast spędzać romantyczny poranek u boku tego faceta - wolałabym się obudzić u kumpeli. A potem przez pół dnia, z potarganymi włosami, jeść zupki chińskie, gadać i wygłupiać do woli. Ela przyznaje, że może i chciałaby kogoś poznać, ale przez to, że świetnie poukładała swoje samotne życie, nie tęskni tak naprawdę za stałym związkiem. Skupia się po prostu na innych rzeczach. Z badań zrealizowanych dla wynika, że single do 34 roku życia z jednej strony - częściej niż osoby ze starszych kategorii wiekowych - uważają, że żyjąc w pojedynkę, żyje się łatwiej. Z drugiej strony jednak - właśnie ta grupa singli najbardziej przekonana jest, że ludzie nie powinni żyć długo w pojedynkę. Ogółem, twierdzi tak 67 proc. ogółu Polaków oraz 56 proc. singli. Wypaść z obiegu Podobnie myśli 39-letnia Justyna. Była w kilku krótkich związkach, ale potem nastąpił zwrot ku karierze. Decyzję o związku czy założeniu rodziny odłożyła na potem. Jak przyznaje, chciałaby jeszcze kiedyś stworzyć związek. Uważa, że nie zapomina się tego, jak się kogoś kocha. Obawia się jednak tego, że zapomniała już, jak to jest z kimś być i dla kogoś się poświęcać. - A najgorszą rzeczą są randki po latach – przyznaje. – Samo słowo "randka" sprawia, że zaczynam się stresować. Ostatni raz na randce byłam jakieś 15 lat temu. I co, teraz, przy czterdziestce mam się zachowywać jak wtedy? Stroić, łasić, uśmiechać? Kompletnie siebie w tym nie widzę. Czytałam o kobietach, które nie mają z tym problemu w żadnym wieku, ale wydaje mi się, że one po prostu mają wprawę, a ja przez te lata wypadłam z obiegu. Z kolei Gosia, która żyła w nieudanym małżeństwie, im dłużej jest sama, tym bardziej docenia ten stan. - Od śmierci męża mijają dwa lata. Nasz związek nie należał do udanych. Bardzo dużo czasu zajęło mi rozliczenie się z przeszłością. Na tyle długo, że przyzwyczaiłam się do samotności. Jestem i zawsze byłam samodzielną, niezależną osobą. To na moich barkach leżał obowiązek utrzymania i zadbania o rodzinę. Nie czuję samotności. Rodzina, praca, hobby, znajomi wypełniają cały mój czas (…) Gdy obserwuję moich znajomych i wysłuchuję ich żali, przypominam sobie swoje małżeństwo i cieszę się, że jestem sama. Nie wpaść do obiegu… Problem nie dotyczy tylko kobiet. Zdarza się, że to mężczyźni, którzy od długiego czasu żyją jako single, obawiają się nawet randek. Szczególnie cierpią jednak ci, którzy jeszcze nigdy nie byli w poważnym związku i od kiedy pamiętają, są sami… - Nawet, jeśli jakimś cudem udałoby mi się nawiązać jakiś kontakt z dziewczyną, to obawiam się, że nic tego nie będzie – wyznał na forum 31-latek. – Boję się, że mój brak obycia z kobietami i brak doświadczenia mnie pogrąży. No, bo przecież jak to? Facet, 31 lat, a nigdy nie miał dziewczyny, nie całował się? To musi być jakiś wyrzutek, brzydal, aspołeczny itd. Wiem, że kobiety myślą o takich facetach mniej więcej tak: "To jakaś ciapa, która nawet nie umie sobie znaleźć dziewczyny". Nie wyobrażam sobie, jak miałbym pierwszy raz całować się z dziewczyną w tym wieku. Strach przed kompromitacją jest ogromny. A o seksie to nawet nie wspomnę. Nie pomogą tu nawet żadne poradniki (…) Jest mi już wszystko jedno. Choć w głębi duszy jest jeszcze cień nadziei. - Odczytuję to jako pewien mechanizm obronny - mówi Agata Wilska, ekspertka portalu Sympatia Plus, psycholog, prowadząca indywidualną pomoc psychologiczną i psychoterapię. - Kiedy nam na czymś bardzo zależy - a tego nie mamy lub nie wierzymy, że możemy to od świata dostać - tylko będąc odważnym i dojrzałym przyznamy, że to boli. Łatwiej jest trochę siebie pooszukiwać i powiedzieć, że nam nie zależy, że nie chcemy, że to nasza autonomiczna decyzja, że tak jest lepiej. To mechanizm obronny przed bólem i zranieniem. Szkoda, bo niestety w życiu często bywa tak, że jeśli wierzymy, że nam się uda - mamy rację, a jak nie wierzymy – to też mamy rację… W podobnym tonie wypowiada się ~tom, który nie był nigdy w związku. Jednak on, głównie ze względu na głęboko zakorzenione kompleksy, nie planuje tego ani nie ma na niego nadziei także w przyszłości. - Powód mojego wyboru jest bardzo prosty. Chociaż nigdy nie związałem się z żadną dziewczyną, to wiem, że ja do związku się nie nadaję (...) To intuicja, jakiś wewnętrzny głos podpowiada mi, że ja jestem inny, nie potrafię dzielić się szczęściem. Mam już prawie 30 lat, a taki wiek do czegoś zobowiązuje i o czymś świadczy. O mnie świadczy tylko negatywnie, bo nie mam nic. Nie mam nawet samochodu. Dodatkowo jestem tzw. trudnym człowiekiem. Taki sam jest mój ojciec i wiem, jak moja matka całe życie męczy się z nim (...) Zawsze byłem sam, uciekałem od kobiet, może nawet zacząłem się ich bać, bo - pomimo mojego wieku - brak obycia i doświadczenia stawał się coraz bardziej wyraźny, a to odpycha... Kto ma zatem większą szansę na nową relację - singiel, który był już w związkach i ma spore doświadczenie w ich tworzeniu, czy singiel, który był w jednym lub żadnym związku i który właściwie nie wie jeszcze, czym jest poważny związek? - Generalnie pewnie ten pierwszy - stwierdza Agata Wilska. - Chyba że ma za sobą bardzo trudne doświadczenia i na ich podstawie podjął świadomą, lub nieświadomą, decyzję, że nie chce wchodzić w kolejny związek. Ale tak, jeśli mamy za sobą doświadczenia flirtu, uwodzenia, wchodzenia w intymną relacją, doświadczenia bliskości, etapów związku i także rozczarowań, bólu rozstań – jest nam łatwiej, ponieważ nabywamy umiejętności i odporności. Osoby, które nigdy w związku nie były, mają na jego temat głównie wyobrażenia, często mylne. Mają duże wymagania, boją się rozczarowania, bo nie są na nie uodpornieni. Nie mają doświadczenia bólu, który jednak potem mija. Poza tym ci drudzy z reguły są mocno spięci z powodu swojego braku doświadczenia, a to nie sprzyja wchodzeniu w relację. Nie chcemy czy nie potrafimy kochać? Z badania Pentora dla wynika, że ponad połowa singli w ogóle nie szuka obecnie partnera, a powodem ich niechęci jest brak potrzeby nawiązywania bliskich relacji z drugą osobą (element szczególnie często wymieniany przed singli "wdowców") oraz obawa przed zranieniem i przykre doświadczenia z przeszłości (powód częściej wskazywany przez singli "z wyboru"). - Z moich obserwacji wynika, że przyczyn takiego stanu rzeczy jest wiele - mówi Agata Wilska. - Przyzwyczajenie do bycia samemu, własne rytuały, z których nie chcemy rezygnować, obawy i lęki przed zmianą, rozczarowaniem, konieczność pokonania ograniczeń, wstydu, rosnące wymagania wobec partnera i związku etc. Istotnym pytaniem jest, co my robimy w tym czasie, kiedy jesteśmy sami. Co my robimy ze sobą i innymi. Singiel, który nie ma kontaktu z ludźmi i głównie ogląda seriale i komedie romantyczne, ma małe szanse na stworzenie udanego, dojrzałego związku. Ale jeśli singiel jest w różnych relacjach, czas samotności wykorzystuje na poznanie siebie – jego sytuacja wyjściowa do związku też jest inna. Pytanie, czy żyjąc dłuższy czas jako singiel, można tak na dobre przestać czuć potrzebę życia w związku? I czy z obawy przed rozczarowaniem warto rezygnować z szukania szczęścia w nowym związku, czy może warto ryzykować? I nawet, jeśli coś pójdzie nie tak – przeżyć coś pięknego? Źródło: Nie musimy szukać "podniet", żeby coś się działo w naszym związku. T.N.: Zorganizowaliśmy sobie tak życie, jak nam odpowiada. Nie jeździmy na wycieczki ani na wakacje, bo nie lubimy wyjazdów. Wystarczą nam podróże, jakie odbywamy przy okazji koncertów. Jesteśmy ze sobą już 19 lat, a nam się wydaje, że zaledwie kilka. To jest
Problemy rozmaite - Nigdy nie byłem w związku Flavio - 2015-10-22, 13:34Temat postu: Nigdy nie byłem w związkuHej. Tak jak wyżej. Uważacie że to wstyd ? Mam 23 lata a więc nigdy nie miałem dziewczyny i nigdy się nie całowałem a ni nic z tych spraw. Czy uważacie że teraz gdy spotkam się z jakaś dziewczyną ? Amb - 2015-10-23, 00:53Że teraz co? Flavio - 2015-10-23, 22:24No ze taka potencjalna partneria bedzie miec za dziwaka ? Amb - 2015-10-25, 13:58A no nie wiem, a masz jakieś dziwactwa? Flavio - 2015-10-28, 16:45Nie poprostu nie jestem przystojny i jestem niesmialy. Fajtula - 2015-11-01, 19:04Musisz uświadomić sobie, że jesteś w świetnej sytuacji, zupełnie świeży i niezlękniony na ówczesnym rynku. Wystarczy tylko, że odkryjesz w sobie potencjał, rozwiniesz go, a babki będą leciały do Ciebie jak pszczoły do miodu. (Żartuję przy prawdzie.) Pisząc potencjał, mam na myśli to, co najbardziej Ci odpowiada. To nie musi być siłka czy bezmyślne kopanie, jeżeli lepiej czujesz się w pojedynkach umysłowych, staraj się przebywać w gronie do tego przeznaczonym. Serio, pokazując się ze swojej najlepszej strony, zainteresujesz sobą towarzystwo, zwrócisz uwagę. A nie mając wcześniej styczności z kobiecymi rozterkami uczuciowymi, masz szansę swojej pierwszej partnerce zapewnić fantastyczną relację, pełne zaangażowanie, kierowanie się własnym poczuciem, a nie wychodzonymi schematami. Przygotuj się i powodzonka! ;) Amb - 2015-11-01, 23:38Słuchaj Fajtuli, ona się zna na tych rzeczach! Poza tym, stary, nieśmiały facet to zagadka, a laski lubią zagadki. Mogę też przytoczyć szaloną historię mojego kolegi, który w 27 roku swojego życia chciał wyznać miłość pewnej młodej damie. Poszedł do jej domu i pech chciał, że była tam tylko współlokatorka, która jednak zaprosiła na herbatę i rozmowę, podczas której facet zdradził swoje zamiary, ale i także obawę, ponieważ nigdy przedtem z nikim się nie całował i jest nieśmiały. Wspaniałomyślna nowopoznana koleżanka postanowiła zatem nauczyć niedoświadczonego, co by umiał. Koniec historii, co było potem, tego nie opowiem The man - 2015-11-03, 06:36Nie wybuchly Ci jądra jeszcze ? Fajtula - 2015-11-07, 23:22The man, jak Ty, gdzie Ty? Żyjesz? The man - 2015-11-09, 11:51a czemu mam nie żyć ? powidlo - 2015-11-09, 14:08The man, bo w sumie czego nie? The man - 2015-11-09, 19:37No dobra ,jebne się dziś na sznur ,ktoś chętny do pobujania ? (glupie pytanie ,wiadomo że wszyscy ) powidlo - 2015-11-09, 22:25Ten niewolnik-dziecko z Twojego avatara Chyba nie byłeś na tyle lekkomyślny, aby rzucić mu skarpetkę? The man - 2015-11-10, 10:24Tak, teraz poszedł pierścień niszczyć powidlo - 2015-11-10, 12:37No to dupa, chyba że wymyślisz umowę z odpowiednimi kruczkami
W sumie byłem 13 lat w związkach - trzech - i z pewnością, gdy porównam to z czasem single player, to były okresy stagnacji i niepotrzebnych nerwów. Od października umówiłem się z kilkunastoma kobietami (bliżej 20), jakiś tam seks był dwie com ze mną pomieszkiwały i powiem szczerze - maksymalnie po 3 dniach mnie to już tak
Gorące dyskusje ostatnie 12h Jadę pociągiem do Krakowa i cały przedział zapełniony jest starymi babami, które sieją propagandę rodem z #tvpis. Nawet zdrzemnąć się nie mogę. - Więcej ludzi chodzi do psychologa niż do kościoła, bo nie chcą do księdza, to muszą się psychologowi wyspowiadać XD - Młodzi ludzie nienawidzą PiS, bo ten chce uratować Polskę. Niemcy chcą całą Polskę kupić, Tusk nakradł, a Trzaskowski zakpił z ofiar Smoleńska, bo nie chciał alarmu włączyć. - Dzieci mają ubogie słownictwo przez komputery i smartfony, dzieci mają autyzm przez komputery i smartfony, dzieci się nie rodzą przez komputery i smartfony… całe zło tego świata to komputery i smartfony - Młodzież nie zastała prawdziwej biedy, dlatego tak narzekają - Młodzi uprawiają seks i biorą narkotyki w supermarketach (???) Ratunku, jeszcze 5 godzin jazdy przede mną XD #starebaby #bekazpisu #patologiazewsi #gownowpis #neuropa pokaż całość odpowiedzi (44) Fotografia, która uratowała życie tej kopanej kobiety, dosłownie. "Chciałam po prostu umrzeć szybko" - Iryna Dovgan, Ukrainka porwana i torturowana przez rosyjskich separatystów w roku 2014. Życie uratowało jej zrobione ukradkiem zdjęcie, które obiegło świat. Przez 5 dni oraz 4 noce była przesłuchiwana. Na różne sposoby torturowana. Gwałcona. Bita brutalnie do krwi, i wielokrotnej utraty przytomności. Aby nie usnęła, świecono jej w oczy latarkami. Czwartego dnia zawieszono jej na sznurku na szyi tabliczkę: „Ona zabija nasze dzieci i jest agentką", wywieziono do centrum Doniecka i postawiono przy tym słupie, aby Rosjanie mogli się nad nią znęcać. Była przez przechodniów bita, kopana, opluwana, wyzywana. Przez wielu Rosjan. Jedna kobieta niosąca zakupy wyjęła z siatki pomidory i wciskała je w oczy Iriny. Zdjęcie zrobił ukradkiem Mauricio Lima, brazylijski korespondent wojenny, który z hotelu przesłał je do „New York Timesa". W kolejnym dniu tortur już nawet nie była przykuwana kajdankami do kaloryfera, bo nie była w stanie chodzić, była wleczona po podłodze. O uwięzionej Irinie dzięki fotografii zrobiło się głośno na świecie. Organizacje międzynarodowe, kobiece, ONZ, domagały się uwolnienia jej. Moskwa przysłała ludzi, którzy nakłonili oprawców, aby ją zwolnili, bo jeśli zginie, sprawa zaszkodzi wizerunkowi żołnierzy. Mieli przecież wyzwalać Ukrainę, a torturują jej obywateli. #ukraina #rosja #ruskimir #wojna #historiajednejfotografii pokaż całość odpowiedzi (63) Uf jak dobrze ze ja w takich przedstawieniach udzialu nie biore #polska odpowiedzi (131)
Jedna z najczęstszych strategii w związku, gra w „kto jest bardziej winny”, to tak naprawdę wołanie o miłość i akceptację, których nie dostaliśmy od rodziców. Oni już z tym nic nie zrobią, ale każdy z nas może dać te dwie rzeczy sam sobie. Jak to uczynić – podpowiada psychoterapeutka Ewa Klepacka-Gryz. Justyna nigdy nie była czyjąś dziewczyną czy narzeczoną, ale wielokrotnie była czyjąś kochanką. Długość trwania jej romansów była różna. Od kilku tygodni do nawet trzech lat. Historie jednonocne specjalnie jej nie interesowały. Justyna przyznaje, że w związki z żonatymi mężczyznami wchodziła świadomie. Justyna (37 lat) mówi o sobie, że jest "singielką od zawsze". Rzuca przy tym porozumiewawczy uśmiech Nigdy nie była w oficjalnym związku. Oficjalnym, czyli takim, o którym mogłaby powiedzieć znajomym, takim, który mógłby zakończyć się wspólnym zamieszkaniem czy zalegalizowaniem Nigdy nie miała partnera, którego przedstawiłaby rodzicom, z którym spędziłaby święta, z którym wyjechałaby na dłuższe wakacje - Nigdy nie miałam marzeń pt. szczęśliwa rodzinka i biały domek z ogródkiem. To nie ja. Jak każda kobieta miałam i mam swoje potrzeby - fajnego seksu, ciekawej rozmowy, adoracji, poczucia bycia piękną i wyjątkową i to dawali mi ci mężczyźni. Proza życia, kapcie, telewizor i brudne skarpetki to nie moja bajka. Umarłabym z nudów. Był nawet taki jeden, który zostawił żonę i przyszedł do mnie z walizką. Myślał, że się ucieszę, ale mnie w ogóle nie o to chodziło. Ucięłam kontakt. Było mi go nawet żal, bo nagle został zupełnie sam, no ale przecież nie mogłabym być z nim z litości - przyznaje. Justyna zgłasza dziwne bóle w okolicy mostka. Liczne badania nic nie wykazały. Lubi być tą trzecią Pola od czterech lat jest w związku. "Związku niemożliwym" - jak go nazywa. Pola poznała Janusza w stadninie koni. To ich wspólna pasja. Na początku nic nie zapowiadało, że zbliżą się do siebie tak mocno. Kiedy ich relacja zaczęła się zacieśniać, Janusz powiedział Poli, że ma żonę. Pola, czując, że zaczyna czuć do Janusza coś więcej, wycofała się. Przestała przyjeżdżać do stadniny, ucięła kontakt. Pół roku później przypadkowo spotkali się na zawodach konnych. Spędzili razem noc. Pola wróciła do dawnej stadniny. - Można powiedzieć, że to było nasze miejsce schadzek - mówi. - To nie chodziło o seks. A przynajmniej - nie tylko. Ja się po prostu zakochałam. I jestem przekonana, że Janusz też - dodaje. - Mimo to Janusz do tej pory nie podjął decyzji o odejściu od żony. Mówił, że chce być ze mną. Ja mu wierzyłam. Wierzyłam w to, że jego małżeństwo jest martwe, że w końcu jej o nas powie. Pola przyznaje, że "robiła Januszowi sceny zazdrości". Nie radziła sobie z tym, że każdy urlop i weekend spędza z rodziną, z tym, że spotykają się tylko wtedy, kiedy on ma czas. Fakt, że ich związek był owiany tajemnicą też Poli nie pomagał. - Któregoś dnia powiedziałam o nas mojej przyjaciółce. Musiałam to z siebie wyrzucić. To, co od niej usłyszałam pogrążyło mnie. Wykrzyczała mi, że nie spodziewała się po mnie, że mogę chcieć rozbić czyjąś rodzinę. Opowiedziała mi o cierpieniu swojej matki, kiedy jej ojciec odszedł do innej kobiety. Postanowiłam zacząć spotykać się z innymi mężczyznami. Myślałam, że jak kogoś poznam, będzie mi łatwiej zakończyć romans z Januszem. Ale znajomości z nim nie przerwałam. Działając na dwa fronty, czułam się jeszcze gorzej. Pola nie ma już nadziei, że kiedykolwiek będzie z Januszem "tak naprawdę". - Ja nawet nie wiem, czy po tym wszystkim bym umiała" - dodaje. Pola zgłasza poczucie winy z powodu tego, co się stało. - Nie jestem tą samą osobą co cztery lata temu. Nie wiem, kiedy ostatnio czułam się dobrze - lekko, radośnie - dodaje. Kochanka nie ma dobrej opinii. To, co myślą o niej inni, w większości nie nadaje się do przytoczenia. Kochanka przede wszystkim jest samotna i zazdrosna o to, że inni nie są. Kochanka tylko czyha, jak upolować faceta. Kochanka jest pierwszorzędną manipulantką - wie jak omamić mężczyznę. Kochanka nie ma skrupułów, wyrzutów sumienia czy poczucia winy. Kochanka posunie się do wszystkiego. Kochanka rozbija rodziny. Kochanka jest wyuzdana. To jedynie część stereotypów krążących na temat "tych trzecich". Nad kochankami nikt się nie pochyla. Kochankom się nie wybacza. A czy warto się pochylać? Czy warto im wybaczać? Niech każdy weźmie odpowiedzialność za odpowiedź indywidualnie. Mój artykuł można zinterpretować jako próbę pochylenia się, bowiem jest dedykowany głównie tym, które znalazły się w tej roli. Celowo (Justyna) bądź też nie (Pola). Dlaczego, po co? Co najmniej z dwóch powodów. Po pierwsze - nie chcę zamykać oczu na rzeczywistość, a ta pokazuje, że kochanki istnieją i żyją wśród nas. Po drugie - im dłużej pracuję, tym mniej jednoznacznie widzę ludzkie wybory. To pozwala mi mniej oceniać, mniej wartościować. Kochanki także czasem cierpią, kochanki bywają zagubione, kochanki miewają poczucie winy, kochanki także są oszukiwane, kochanki bywają również ofiarami sytuacji - spostrzeżenia nowe, oburzające? Jeśli jesteś "tą trzecią" 1. Przyjrzyj się własnym motywom zaistniałej sytuacji Niezależnie od tego, czy w rolę kochanki weszłaś świadomie (taka rola ci odpowiada), czy też nie (deklarujesz, że chciałabyś inaczej), bądź ze sobą szczera. Czy jest możliwe, że boisz się prawdziwej bliskości (w bólu, cierpieniu, chorobie, w kłopotach)? Czy jest prawdopodobne, że rywalizujesz z kobietami (chcesz być zawsze górą, chcesz być piękniejsza, fajniejsza, wyjątkowa)? Czy to, co robisz, może być agresją skierowaną wobec innych kobiet? A może tak naprawdę wobec mężczyzn? A może wobec siebie? Jakie relacje znasz z domu rodzinnego? Może metaforycznie "wpychasz się" między rodziców, walczysz o uwagę ojca? O co ci chodzi w tym trójkącie? 2. Jeśli liczysz na to, że on w końcu odejdzie Pamiętaj, że statystyki są dla kochanek nieubłagane - jedynie 5 proc. mężczyzn porzuca swoje żony na rzecz "tych trzecich". Sygnały świadczące o tym, że to raczej nie nastąpi, mimo że "jego małżeństwo jest już martwe" - nadal wyjeżdża na wakacje z rodziną, uprawia seks z żoną, rodzi mu się dziecko, mimo że jego małżeństwo jest tylko formalnością - nigdy nie ma odpowiedniego momentu na powiedzenie żonie, zawsze są jakieś ale. Wiesz o tym, że nie jesteś pierwszą kochanką w jego życiorysie. 3. Pamiętaj o kosztach takiej roli Co cię może spotkać? - surowa opinia społeczna; - samotność (szczególnie w weekendy, święta, wakacje); - zazdrość, do której sama nie wiesz czy masz prawo; - niepewność swojej pozycji i swoich praw jako kochanka (masz jakieś prawa czy też nie, masz prawo się czegoś domagać czy też nie?); - konieczność ciągłego dostosowywania się do niego; - poczucie bycia "na drugim planie"; - konieczność ukrywania się (nie chodzi tu tylko o picie kawy w miejscu publicznym, czasem nie możesz o swoim związku nikomu opowiedzieć); - koszty emocjonalne w postaci permanentnej ambiwalencji (nadzieja, wiara, pragnienie bycia z danym mężczyzną versus poczucie winy wobec żony, lęk przed przyszłością, żal do kochanka); - ciągłe odkładanie swojego życia na później (jak odejdzie); - utrata zaufania do mężczyzn (bo obiecał, że odejdzie, a nie odchodzi; bo w końcu zdradza i oszukuje swoją żonę); - osłabienie samooceny (bo mnie nie wybrał; bo robię przecież coś złego); - jeśli w tę relację wkładasz swoje serce i swoją energię, może być ci trudno dostrzec coś lub kogoś innego, o otwarciu się na to nie wspominając; 4. Zadaj sobie pytania - Ile będę czekać na rozwój sytuacji? - Co mi jednoznacznie pokaże, że nie mam na co liczyć? - Po czym poznam, że mam dość? - Jakie są zyski i koszty takiej relacji? Jaki jest bilans? - Czy jestem gotowa na poradzenie sobie z kosztami? - Jakie problemy będę musiała pokonać, gdy nawet on odejdzie? - Gdy odejdzie, czy będę w stanie mu zaufać, skoro złamał daną komuś obietnicę? Skąd wiem, że ze mną będzie inaczej? - Czy gdy odejdzie, będę w stanie emocjonalnie sobie z tym poradzić? 5. Nie pozbawiaj siebie odpowiedzialności za to, co się stało. Jednocześnie pamiętaj, że za zaistniałą sytuację odpowiadają dwie osoby. Co najmniej dwie Jeśli lepiej się czujesz w roli kochanki niż żony - Weź pod uwagę kwestie etyczne. Czy aby na pewno poczucie winy jest ci obce? Co prawda stosujemy różne mechanizmy obronne (zaprzeczanie, wypieranie), aby czegoś nie czuć np. wyrzutów sumienia, ale nie odbywa się to bez wpływu na nasze zdrowie (uczucie pustki, dolegliwości psychosomatyczne). Poza tym pytanie o wartości mnie wydaje się zawsze zasadne (bierzesz udział w czymś co jednak niszczy, co z regułą - nie rób drugiemu, co tobie niemiłe). - Pamiętaj, że nawet jeśli ty nie chcesz się angażować, on może. Co wtedy? - Uwzględnij sytuację, w której - nawet jeśli z założenia nie miałaś zamiaru się angażować - może ci się to przydarzyć. W końcu im bardziej się w coś angażujemy, tym cenniejsze nam się do wydaje. Poza tym jeśli już jesteśmy w jakiejś relacji, zupełne pozbycie się oczekiwań jest po prostu trudne. - Pamiętaj, że to co na początku jest fascynujące, po czasie może stać się męczarnią (ciągłe czekanie, ukrywanie). Związek z żonatym mężczyzną to związek z pewnością wysokiego ryzyka - ryzyka, że się wyda, że on jednak nie odejdzie, że jak odejdzie to co? Gdy pytam Polę o radę dla kobiet, które właśnie wdały się w romans, mówi: "Skończ, zanim na dobre się zacznie". To mówi ona - ta trzecia. * Ponieważ moimi bohaterkami są kobiety - w formie zwracam się głównie do kobiet. Jednak treści z powyższego artykułu dotyczą oczywiście także mężczyzn. Źródło:

Wsłuchiwanie się w potrzeby partnerów, wyrozumiałość i zaufanie to elementy scalające związek. W związku trzech osób te cechy muszą być podwojone, aby zapobiec uczuciu zazdrości; Według seksuolożki Anny Wenty, nikt z nas nie jest w stanie przewidzieć swojej reakcji w tej nowej sytuacji. — To jest eksperyment na żywym organizmie.

Kilka tygodni temu doszło do spotkania Sebastiana Fabijańskiego z Rafalalą, co rozpoczęło falę medialnych spekulacji. Aktor nie komentował doniesień, po których sądzono, że w jego związku z Julią Kuczyńską nie dzieje się najlepiej. Teraz, gdy para ogłosiła już, że nie jest razem, artysta udzielił szczerego wywiadu, w którym przyznał, co tak naprawdę się wydarzyło. W tle pojawiły się narkotyki, utrata świadomości i wiara, że jego kontakt z Maffashion i ich synem będą co najmniej poprawne. Maffashion często zabiera głos w sprawach społecznych. Za jaką cenę? „Grożono mi” Sebastian Fabijański o nagraniu z Rafalalą – czy był szantażowany? Kilka dni temu Sebastian Fabijański wybrał się do redakcji Pudelka. Zgadzając się na wywiad wideo, chciał uciąć wszystkie plotki na swój temat i przedstawić jedną wersję tego, co wydarzyło się w jego życiu w ostatnim czasie. Raper i aktor przyznał, że faktycznie pojechał pewnej nocy do mieszkania Rafalali. Dlaczego? „To spotkanie miało miejsce po jednym z koncertów, na którym byłem. Normalnie nie biorę narkotyków, bo nie służą mi za bardzo, ale wtedy dałem się namówić. Z racji na to, że jeszcze biorę leki po śmierci ojca, to prawdopodobnie połączenie leku z narkotykiem sprawiło, że nie pamiętam nic. Mam przebłyski, że siedzę w samochodzie czy jadę windą, ale nic więcej...”, opowiadał Sebastian Fabijański, który po odwiedzinach Rafalali czuł się zastraszany. „Gdy jesteś nagrany raz, wpadasz w paranoję, że jesteś nagrywany ciągle. I to nie przez jedną osobę. To jest podobne doświadczenie, jak to, gdy ktoś włamie Ci się do domu. Nigdy nie byłem w takiej sytuacji, więc nie byłem czujny. Po zobaczeniu filmów czułem strach. Każde słowo odczuwasz jako szantaż. Nie wiem, czy to był naprawdę on, o tym zdecydują prawnicy. Ale wiem, że ja byłem w piekle – w ciągłym napięciu, ciągłej podejrzliwości i poczuciu zagrożenia”, usłyszeliśmy. Raper czeka na ekspertyzę prawną w swojej sprawie. Dopiero potem zadecyduje, co dalej. Fot. VIPHOTO/East News Trudne emocje, które towarzyszyły mu przez wiele tygodni, porównał do najsmutniejszego wydarzenia w jego życiu. Odpowiedział też, na pytanie, czy najbardziej bał się wycieku sekstaśmy ze swoim udziałem. „Chyba tak. A potem bałem się tak naprawdę wszystkiego. Za każdym razem jak budziłem się i wchodziłem na Instagrama, to bałem się co tam spotkam. I muszę to uczucie porównać do śmierci ojca. Bo po niej za każdym razem bałem się, czy z mamą wszystko w porządku. Łapałem za słuchawkę: „mama? Mama? Dobrze, mama żyje”, mówił Pudelkowi. Ostatecznie okazało się, że między Rafalalą a Sebastianem Fabijańskim nie doszło do niczego, czego dziś aktor mógłby się wstydzić. „Biorę na klatę konsekwencje swoich czynów, dlatego stwierdziłem, że nie chcę już tego kisić w sobie. Wydałem oświadczenie. […] Po tym spotkałem się z Rafalalą i widziałem materiały, wcześniej nie chciałem ich oglądać, bo bałem się, co tam zobaczę. Natomiast tam nic się nie wydarzyło. Tam nic się nie wydarzyło, teraz to wiem”, podkreślił aktor. ZOBACZ TAKŻE: Sebastian Fabijański przerywa milczenie po rozstaniu z Maffashion. Aktor ma jedną prośbę… Fot. Pawel Wodzynski/East News Sebastian Fabijański o zdradach i związku z Maffashion Michał Dziedzic zapytał aktora o to, jak czuł się, gdy w sieci pojawił się film potwierdzający to, że odwiedził Rafalalę. Wspomniał również, jak zareagowała jego ówczesna partnerka. „To był jeden z najtrudniejszych momentów w moim życiu. Przez 16 lat nie piłem alkoholu i nie brałem narkotyków, nawet nie paliłem marihuany. Więc to, co się stało, to był koszmar. Miałem wrażenie, że wszystko się skończyło. Reakcja Julki była bardzo piękna, bo niejedna osoba wydałaby wyrok i powiedziała, że nie chce mnie widzieć. A ona się tak nie zachowała i jestem jej za to wdzięczny. […] Nie wiem, czy mi to wybaczyła. Nie wiem, czy to da się wybaczyć”, zastanawiał się głośno w rozmowie z Pudelkiem. W wywiadzie pojawił się też temat zdrad. Co na ten temat Sebastian Fabijański miał do powiedzenia? „Nie byłem fair wobec Julii. Jest mi przykro i wstyd. Bo nigdy nie zdradzałem swoich kobiet. Tu było inaczej, za co publicznie przepraszam. Nie boję się prawdy na swój temat, nie chcę tego kisić w sobie, bo ludzie zasługują na prawdę. A ja jestem totalnie pogubionym gościem w wielu aspektach. […] Gdybym tylko bólu i cierpienia mógł sobie nie wybrać, ale one znajdują mnie same...”, zaznaczył aktor. Nie chciał jednak dokładnie potwierdzić, dlaczego rozstał się z Julią Kuczyńską. „Pewne impulsy, być może jeden, zadecydowały o tym, że się rozstaliśmy. Ale powód jest nieważny. Dzieje się tak, że ludzie się rozstają, gdy się nie dogadują. Bardzo jest mi źle z tego powodu”, wyznał i nie umiał powstrzymać łez, gdy mówił o synu. „Bardzo jest mi źle, że Bastek, dla którego budowałem dom… Że on nie będzie miał… Tego, co budowałem”, mówił Sebastian Fabijański wzruszony. CZYTAJ TEŻ: To koniec miłości! Maffashion ze łzami w oczach potwierdziła rozstanie z Sebastianem Fabijańskim Fot. Mateusz Stankiewcz/SameSame Na czym dziś mu zależy? Jak teraz wygląda jego kontakt z Maffashion? „Bardzo chcę, żeby ta relacja była fajna, ciepła, pełna zrozumienia. Będę o to walczył. Jestem wdzięczny Julii za to, że była ze mną. Że połączyły nas emocje, które sprawiły, że jest dziś z nami Bastek. To jest dla mnie najistotniejsze”, zakończył Sebastian Fabijański. Życzymy, by aktor poukładał w swoim życiu wiele spraw, które tego wymagają. Wierzymy, że czas pomoże w odzyskaniu równowagi i spokoju. Julia Kuczyńska, Sebastian Fabijański, 2019 Fot. PIOTR KAMIONKA/REPORTER
Kobiety lecą na głośnych spaślaków, dlatego nigdy nie byłem w związku. - Netkobiety.pl Dołącz do Forum Kobiet Netkobiety.pl! To miejsce zostało stworzone dla pełnoletnich, aktywnych i wyjątkowych kobiet, właśnie takich jak Ty! Otrzymasz tutaj wsparcie oraz porady użytkowniczek forum! Zobacz jak wiele nas łączy
Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź 1 2011-01-12 19:32:15 twisted love Net-facet Nieaktywny Zarejestrowany: 2011-01-12 Posty: 6 Temat: Nigdy nie byłem w związku, bo zawsze unikałem kobiet - chyba mam fobięJa wiem, że teraz to już nikłe są szanse na poznanie kogoś. Powoli zbliżam się do tak się stało ? Przez moje kompleksy i poczucie niskiej wartości, nieśmiałość itd. Zawsze czułem się gorszy od innych, myślałem że nie zasługuję na żadną kobietę. Unikałem kobiet ze strachu przed tym aby jakaś nie zainteresowała się mną. Teraz jest starym dinozaurem bez żadnych doświadczeń z kobietami. To odpycha potencjalne kandydatki, ten brak poczucie niskiej wartości pogłębiło się na studiach, kiedy musiałem powtarzać jak teraz wygląda moje życie to tylko moja wina. Nie mam tego nikomu za złe. Chciałbym tylko przestrzec, że może się to przydarzyć też Wam jeśli nie zaczniecie coś robić. Jeśli ktoś chce Wam pomóc to nie odrzucajcie jego pomocy. Mnie nie miał kto pomóc i tak to wszystko się skończyło. 2 Odpowiedź przez marena7 2011-01-12 20:18:15 marena7 Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zawód: tarepeuta uzależnień Zarejestrowany: 2010-12-20 Posty: 1,447 Wiek: 58 Odp: Nigdy nie byłem w związku, bo zawsze unikałem kobiet - chyba mam fobięChlopie, dopiero zbliżasz się do trzydziestki? To ty młodziak jesteś a nie dinozaur. Szybko znajdź psychologa, przepracuj swoją nieśmiałość i kompleksy i wszystko będzie dobrze. Nie wszystkie dziewczyny lubią przebojowych, doświadczonych, z przeszlością. Są takie, które w mężczyźnie cenią łagodność, delikatność, nieśmiałość i świeżość uczuć. Jeszcze znajdziesz swoją połówkę, tylko nie uciekaj, pozwól się poznać diewczynom. Skądżeś nabrał takich przekonań, że dziewczyny lubią tylko doświadczonych? Glowa do góry! 3 Odpowiedź przez Bardolka 2011-01-12 22:18:33 Bardolka Przyjaciółka Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-11-23 Posty: 1,394 Wiek: 29 Odp: Nigdy nie byłem w związku, bo zawsze unikałem kobiet - chyba mam fobię Mam deja vu czy czytałam juz to co napisałeś w jakimś innym założonym przez Ciebie temacie? Gdy Ty i Ja, cały świat jest dla nas ... 4 Odpowiedź przez mała bromelia 2011-01-13 01:52:33 mała bromelia Dobry Duszek Forum Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-11-11 Posty: 105 Wiek: 22 Odp: Nigdy nie byłem w związku, bo zawsze unikałem kobiet - chyba mam fobię twisted love napisał/a:Ja wiem, że teraz to już nikłe są szanse na poznanie kogoś. Powoli zbliżam się do tak się stało ? Przez moje kompleksy i poczucie niskiej wartości, nieśmiałość itd. Zawsze czułem się gorszy od innych, myślałem że nie zasługuję na żadną kobietę. Unikałem kobiet ze strachu przed tym aby jakaś nie zainteresowała się mną. Teraz jest starym dinozaurem bez żadnych doświadczeń z kobietami. To odpycha potencjalne kandydatki, ten brak poczucie niskiej wartości pogłębiło się na studiach, kiedy musiałem powtarzać jak teraz wygląda moje życie to tylko moja wina. Nie mam tego nikomu za złe. Chciałbym tylko przestrzec, że może się to przydarzyć też Wam jeśli nie zaczniecie coś robić. Jeśli ktoś chce Wam pomóc to nie odrzucajcie jego pomocy. Mnie nie miał kto pomóc i tak to wszystko się Ty potrzebujesz porządnego potrząśnięcia za ramiona, albo, żeby Ci ktoś życzliwy sprzedał liścia na otrząśnięcie. OBUDŹ SIĘ! Nic nie jest stracone dopóki dychamy, a życie zaskakuje nas na tysiącu zakrętów, które jeszcze przed nami! Stary, będzie pięknie, tylko nie możesz skazywać sam siebie na wyobcowanie. To czym tak naprawdę odstraszasz kobiety to raczej Twoje podejście "i tak wiem, że już nic ze mnie nie będzie... zostaw mnie tu... porosnę sobie kurzem i w ogóle..." Do ludzi! Weź swoje życie w swoje ręce! Nie bój nic! Jak to mówi mój tatko "Będzie pan zadowolooony!" Buziaczki:* The best is yet to come 5 Odpowiedź przez busiu 2011-01-13 09:06:11 busiu 100% Netkobieta Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-09-06 Posty: 2,015 Odp: Nigdy nie byłem w związku, bo zawsze unikałem kobiet - chyba mam fobię No, był tu już na forum taki jeden, co to nawet samobójstwo chciał popełniać. Chyba wszyscy chcieli mu pomóc i doradzić, ale on wszystko negował. Nie nie i nie, jestem beznadziejny, nie chcę zmian, idę się też prezentujesz taką postawę, to nie masz tu czego szukać. Sam musisz chcieć coś zrozumieć prostą rzecz- nie podoba Ci się sytuacja, w której obecnie jesteś. Więc albo coś zmienisz, albo będziesz trwał w letargu. Po pierwsze- wycieczka do psychologa i praca nad duchową stroną siebie. Później popatrz obiektywnie na swój wygląd. Czy jest coś, co może odstraszać/zniechęcać potencjalne partnerki? Fryzura? Ciuchy? Zmień to. Idź do fryzjera, jakąś pasję w życiu? Nie? To znajdź. Nic tak nie pociąga kobiet jak facet zakręcony na punkcie swojego pewny siebie i znaj swoją wartość. Jeśli Ty jesteś tego pewny, otoczenie też rób z kobiety całego swojego świata i sensu życia. Miej kolegów, hobby, próbuj się 'przypodobać'. To koszmarny błąd początkujących. Atrakcyjności nie buduje się przez bycie miłym, spolegliwym i angażuj się od razu. To trudne, ale zachowaj dystans. Za duże zaangażowanie jest oznaką desperacji i wiem, co jeszcze... jak na coś wpadnę, to dodam! W taki dzień jak ten Marco Polo wyruszył do są Twoje plany na dzisiaj? 6 Odpowiedź przez fort 2011-01-15 00:09:10 fort Do zakochania jeden krok Nieaktywny Zawód: fizyczny Zarejestrowany: 2011-01-14 Posty: 40 Wiek: 30 Odp: Nigdy nie byłem w związku, bo zawsze unikałem kobiet - chyba mam fobię niedawna wchodze na to forum i bardzo mi się spodobało. A jak przeczytałem ten temat to jakbym czytał o sobie i dlatego własnie się zarejestrowałem tutaj i chciałem dorzucic coś od siebie bo mi troszke love napisał/a:Ja wiem, że teraz to już nikłe są szanse na poznanie kogoś. Powoli zbliżam się do tak się stało ? Przez moje kompleksy i poczucie niskiej wartości, nieśmiałość itd. Zawsze czułem się gorszy od innych, myślałem że nie zasługuję na żadną kobietę. Unikałem kobiet ze strachu przed tym aby jakaś nie zainteresowała się mną. Teraz jest starym dinozaurem bez żadnych doświadczeń z kobietami. To odpycha potencjalne kandydatki, ten brak poczucie niskiej wartości pogłębiło się na studiach, kiedy musiałem powtarzać jak teraz wygląda moje życie to tylko moja wina. Nie mam tego nikomu za złe. Chciałbym tylko przestrzec, że może się to przydarzyć też Wam jeśli nie zaczniecie coś robić. Jeśli ktoś chce Wam pomóc to nie odrzucajcie jego pomocy. Mnie nie miał kto pomóc i tak to wszystko się mam 29 lat. Zawsze byłem nieśmiały, zamkniętym w sobie samotnikiem i bałem się dziewczyn Zresztą w ogóle boje się ludzi, są tacy podli. Z tego powodu cały wolny czas spędzam w domu-słucham muzyki i sobie fantazjuje. Tak wiem ze to dziecinne ale mam jakąś nieprawidłową osobowość jak stwierdzili u mnie na komisji wojskowej no i pewnie dlatego tak jest. Ktos taki nie może zapewnić oparcia i ochrony dziewczynie. Też wiem ze na zadną nie zasługuje, ze nie będę Jej w stanie obronić i normalnie z Nią zyć. Też z tego powodu wolałem ich unikać. Żeby przypadkiem się nie zakochać, a poza tym ten lęk przy nich. Im bardziej mi się jakaś podoba tym bardziej mnie blokuje. Doświadczeń ŻADNYCH. Ale jednak wiadomo ze na bezludnej wyspie nie zyje ? widuje na co dzień kobiety np. w sklepach, no i stało się jakieś 2 lata temu co musiało się stać ? zakochałem się w dziewczynie którą widywałem w jednym sklepie gdzie pracuje jako kasjerka. Spodobała mi się tak bardzo. Kobieca, pewna siebie i taka dominująca ? mój ideał i jednoczesnie moje przeciwieństwo :-) z takimi wspaniałymi oczami . No i znalazłem Ją na naszej klasie. Napisałem do Niej list. Odpisała mi. Ale po kilku naszych wymianach wiadomości tak delikatnie dała mi do zrozumienia ze jednak to nie to. Dobrze zrobiła bo ja wiem że Ona zasluguje na naprawde o niebo lepszego chłopaka. Poza tym to musiało się tak skończyć bo w tych moich długich i nudnych wiadomościach było to co odradza Busia:?Nie próbuj się 'przypodobać'. To koszmarny błąd początkujących. Atrakcyjności nie buduje się przez bycie miłym, spolegliwym i angażuj się od razu. To trudne, ale zachowaj dystans. Za duże zaangażowanie jest oznaką desperacji i odstrasza.?Ale ja byłem taki: przypodobybałem się Jej, byłem miły i raczej nie ukrywałem ze jest dla mnie kimś waznym, bo ja taki właśnie jestem więc nie chciałem robić z siebie kogoś kim nie jestem, aczkolwiek nie ukrywałem tez tego wlasnie że nie zasługuje na nią i że chce tylko z Nią porozmawiać. Powiedzieć że Ją lubie. Tyle. Tylko popełniłem jeden fatalny błąd. Zamiast przestać chodzić do tego sklepu, no bo skoro nie pasujemy do siebie, to ja czasem tam chodziłem żeby po prostu przy okazji móc powiedzieć Jej cześć(bo ujawniłem się Jej w Realu bo tego chciała, wiedziec którym to klientem jestem). No i chyba troche przegiołem bo za któryms razem wyraźnie odczułem ze ma mnie juz troche dość. Nie mogę sobie tego darować, boli mnie to ze pewnie okazałem sie takim namolnym nachałem, choć naprawde nie chciałem niczego złego, nie chciałem Jej w żaden sposób urazić. Ale wyszło jak wyszło czyli ch?wo. Przeze mnie. Boje się ze może jest na mnie zła. Ze źle o mnie myśli. Mam nadzieje ze tak nie jest, a jeśli tak jest, to ze mi to kiedyś wybaczy. Ale nie wyjaśnię już tego bo przeciez tylko bym pogorszył sprawe znów do Niej pisząc czy coś. Cieszy mnie tylko to ze Ona jest chyba szczęśliwa, ma wielu znajomych i powodzenie, chłopaków na pewno może sortować:-) Jest na prawde cudowną dziewczyną i zycze Jej jak mimo tego że jestem samotnikiem to jednak brak mi kobiet. Brak mi rozmów z nimi, nie mam się do kogo przytulić ani kogo dotknąć. Jak odłoże troche grosza to dostaje za pieniadze troche tego bo zbieram się na odwage i ide do prostytutki. To mi troche pomaga. Mam kolegów ale wiadomo ze kobiet mi nie zastąpią:-) Nie jestem jakimś całkowitym nieudacznikiem, co to to nie. Od półtora roku wyprowadziłem się z domu, wynajmuje i żyje całkowicie na własny rachunek, nie jestem mamisynkiem i nie jestem kapusiem, mam kolegów w pracy których nigdy nie sprzedałem i którzy mi ufają i ja im. Umiem sobie prać, gotować i całą reszte tych codziennych rzeczy robić sam. Ale ten mój nudziarski charakter? ten lęk przed dziewczynami. Ale to nie wszystko, dla mnie to już na prawde koniec. Jestem chory na serce, coraz gorzej się czuje i widze ze mój koniec tu na ziemi jest blisko, codziennie rano mysle czy to dzis jest mój ostatni dzień. Dzis znów czuje sie źle, duszno mi, spocony jestem i w robocie znów mnie bolało to serce. Dlatego nie ma sensu żaden związek ze mną bo po co. Ale nie przejmuje się tym tak bardzo i nie winie też nikogo. tylko opowiedzieć moja historie dziewczynom. A ty Twisted love jak jestes zdrowy to głowa do góry, jak nie zostawisz tego samego sobie tylko pójdziesz po pomoc to wszystko przed tobą. Pozdrawiam. marcin 7 Odpowiedź przez annajanina12 2011-01-15 00:44:01 annajanina12 Wkręcam się coraz bardziej Nieaktywny Zarejestrowany: 2010-08-25 Posty: 32 Odp: Nigdy nie byłem w związku, bo zawsze unikałem kobiet - chyba mam fobięZawsze jest czas i miejsce na zwiazek, 30 na karku w przypadku mezczyzny to normalny wiek. Szczerze mowiac, to nigdy nie myslałam, ze faceci maja takie problemy. kobiecie nie wypada podrywac i narzucac sie, ale wy, mozecie bardzo wiele. Denerwuje mnie tylko wasza postawa, miesiac temu siedziałm w penym mioejscu i sluchałam jakich wy ideałow szukacie,nie wiedzialm, ze mezczyzni zwracaja uwage na makijaz u kobbiety i to nawet ten delikatny, podkład + tusz do rzes, moze macie za duze wymagania....... Strony 1 Zaloguj się lub zarejestruj by napisać odpowiedź
Tłumaczenia w kontekście hasła "i nigdy nie byłem" z polskiego na angielski od Reverso Context: Teraz jestem na wolności i nigdy nie byłem bardziej szczęśliwy. napisał/a: obserwator1 2011-01-06 21:09 Witam Może wydawać się to głupie i niedorzeczne, ale nigdy nie byłem w żadnym związku i nigdy nie będę, a mam już swoje lata. Powód mojego wyboru jest bardzo prosty. Chociaż nigdy nie związałem się z żadną dziewczyną to wiem, że ja do związku się nie nadaję. Gdybym miał kobietę, którą nawet mógłbym kochać to wiem, że tylko zmarnowałbym jej życie. Nie chcę tego. Nie chciałbym ranić jakiejś osoby, bo ona nie zasługuje na to. Ludzie zasługują na szczęście. Ja nie. Ze mną żadna dziewczyna nie byłaby szczęśliwa. Nic nie mógłbym takiej kobiecie dać, bo nic nie mam, niczego w życiu nie osiągnąłem i jestem nikim. Moje życie to ciągłe pasmo porażek. Ja doskonale siebie rozumiem, swoje ułomności i wady. Moja samoświadomość podpowiada mi jaką drogą w życiu powinienem iść, pomaga wybrać. Ta droga to ścieżka samotności, ścieżka pojedynczej jednostki. Możecie zapytać skąd mogę wiedzieć, że nie dam nic dziewczynie, skoro nie byłem nigdy w związku ? Przecież mogę dać jej miłość, bliskość, troskę itd. Wiem, że to za mało. Ja nigdy nie kochałem i nie potrafię kochać. To intuicja, jakiś wewnętrzny głos podpowiada mi, że ja jestem inny. nie potrafię dzielić się szczęściem, bo ja szczęścia nie nie jest dla mnie, ale przez te wszystkie lata mojego życia udało mi się zrozumieć siebie. Ktoś mógłby napisać, że to zwykłe tchórzostwo, ale wcale tak nie jest. Moje cechy charakteru, cechy osobowości powodują, że potencjalna kobiety zamęczyłaby się ze mną na śmierć, a ja tego nie chcę. Czy znacie kogoś w podobnej sytuacji jak ja ? Kogoś, kto świadomie dokonał takiego wyboru ? napisał/a: Kalunia89 2011-01-06 21:27 nie znam nikogo takiego... ale widze ze chyba ci to przeskadza skoro piszesz takie cos na forum... polecalabym wizyte u psychologa bo zadko sie zdarza ze ktos ma taka niska wiare w siebie..... napisał/a: totylkoja82 2011-01-06 21:48 [Mod: obserwator, nie zakładaj kilku kont, żeby pisać o swoim problemie. To narusza regulamin forum - od tej pory pisz tylko używając jednego z nich.] Coś o mnie. Według mnie w dzisiejszych czasach to same negatywne cechy. - studiowałem budownictwo , została mi tylko obrona , w trakcie studiów pracowałem , teraz szukam pracy bo nie pracuję - alkohol piję tylko od czasu do czasu , nigdy nie zdarzyło mi się aby urwał mi się film , nie upijam się - nie jestem imprezowiczem , do klubów chodzę bardzo rzadko , wolę do jakiejś knajpy , do muzeum , na wystawę , do kina albo na świeże powietrze - nigdy nie brałem narkotyków - nie palę papierosów , paliłem przez kilka miesięcy ale to było jeszcze w podstawówce - wstyd to napisać , ale nie miałem żadnej partnerki seksualnej - dzieci lubię , ale pewnie nigdy ich nie będę miał - moja kryminalna kartoteka jest czysta jak kartka papieru , nigdy nawet nie dostałem mandatu choć jeżdżę już prawie 10 lat - jestem spokojny , odnoszę wrażenie że za spokojny , dobre wychowanie też nie jest mi obce - nie wiem czy komuś się podobam czy nie , to kwestia indywidualna , ale dzieci w parku nie uciekają na mój widok - jestem szczupły Właśnie przez to co napisałem powyżej nigdy nie byłem w żadnym związku i chyba nigdy nie będę. Jestem za spokojny i zbyt nieśmiały , a przez to zbyt nudny i nieciekawy. Mój brak doświadczenia dodatkowo mnie pogrąża. napisał/a: ~gość 2011-01-06 23:21 znam facetów którzy przed 40 znaleźli swoje "połówki" maja dzieci i wyglądają na szczęśliwych jeżeli będziesz sam siebie uważał za nudnego i nieciekawego to napewno nie znajdziesz partnerki uwierz w siebie napisał/a: Raion86 2011-08-15 06:51 @obserwator, to co napisałeś idealnie odnosi się też do mojej osoby. Jestem mało ciekawy nie tylko pod względem osobowości jak i fizycznym. Tylko na dobrą sprawę po co się nad tym rozczulać, tak samo jak Ciebie żadna mnie nie chciała - trudno życie w pojedynkę nie jest przecież wcale takie złe. Można robić co się chce i nikt nie ma prawa Ci powiedzieć że robisz źle(pod warunkiem oczywiście że nie łamiesz prawa xD). Rób to na co masz ochotę, a że kobiety nie zwracają uwagi na takich jak my? Olej to ciepłym i gęstym . Życie jest zbyt ciekawe żeby stać w miejscu i zamartwiać się tym że nie podobasz się kobietom. Na podstawie doświadczeń moich kolegów/przyjaciół życie w związku nie jest wcale takie super jakby mogło się wydawać. Tak więc na dobrą sprawę nie ma czego żałować, wszystko ma swoje dobre i złe strony. Pozdrawiam. napisał/a: ~gość 2011-08-15 09:09 totylkoja82 napisal(a):Właśnie przez to co napisałem powyżej nigdy nie byłem w żadnym związku i chyba nigdy nie będę. Hmm...Mysle, ze nasze Panie rozwieja lub potwierdza Twoje przypuszczenia co i na ile z powyzszej listy moze miec wplyw na calkowity brak zainteresowania Toba ze strony plci przeciwnej...Dobrze trafiles. Ja tylko nie moge odmowic sobie wyrazenia zdziwienia, ze ze nigdy nie zazywales narkotykow uwazasz za cos co w Twoim przekonaniu dyskwalifikuje Cie u to juz w przedbiegach. No ale poczekajmy na bardziej miarodajne napisal(a):Ja doskonale siebie rozumiem, swoje ułomności i wady. Moja samoświadomość podpowiada mi jaką drogą w życiu powinienem iść, pomaga wybrać. Ta droga to ścieżka samotności, ścieżka pojedynczej napisal(a):Czy znacie kogoś w podobnej sytuacji jak ja ? Kogoś, kto świadomie dokonał takiego wyboru ? Kolego, Ty po prostu podniosles rece do gory i wywiesiles biala flage w temacie stosunkow z kobietami, dorabiajac przy okazji ideologie o Twoim, niezawinionym absolutnie przez Ciebie, nieprzystosowaniu do dzisiejszych czasow i realiow, systemu wartosci, o kobietach, ktore na szczuplego faceta, a w dodatku kompletnego dyletanta jesli chodzi o narkotyki, no i jeszcze na dobitke "dziwaka", ktory woli pojsc na spacer niz do knajpy, nawet nie nie ma co sie za osobe trzezwomyslaca, realiste, nie masz zamiaru zyc mrzonkami i karmic sie zludnymi nadziejami, ze jest choc promil szansy na to, ze moze gdzies na tej planecie jest kobieta, ktora z tymi Twoimi "wadami" dalaby rade zyc, dlatego dokonales dramatycznego, aczkolwiek SWIADOMEGO WYBORU , ze z kobietami nigdy nie daly Ci nawet cienia szansy, pogrzebaly Cie za zycia, ale Ty bedziesz jeszcze na dodatek SZLACHETNY i WSPANIALOMYSLNY dla tych niepojetych istot motywujac swoj wybor tym, ze nie chcesz zadnej kobiety wymaluj-bohater romantyczny z Ciebie, postac tragiczna, Konrad Wallenrod naszych jeszcze Ostatni Mohikanin-to juz niekoniecznie z romantyzmu, ale wymowa podobna... A powiedz-niekoniecznie mnie, bardziej sobie...Probowales Ty w ogole jakies kobiety poznawac?Rozmawiac z nimi?Zainteresowac je czymkolwiek, soba?Czy moze uwazales, ze to kobieta powinna zabiegac o Ciebie, a ze z jakiegos powodu nic takiego sie w Twoim zyciu nigdy nie przytrafilo, wiec obraziles sie hurtem na wszystkie?I pozostalo juz tylko dopisac do tego jakies uzasadnienie "glebszego sensu"? Zrobiles jak chciales, obywasz sie bez kobiet, one bez Ciebie tez jak widac...Nie mam pojecia na co liczysz pojawiajac sie z tym "problemem" na forum. Na podziw i uznanie? Czy na zwrocenie na siebie uwagi? napisał/a: kania3 2011-08-15 09:23 Mariusz251 napisal(a): A powiedz-niekoniecznie mnie, bardziej sobie...Probowales Ty w ogole jakies kobiety poznawac?Rozmawiac z nimi?Zainteresowac je czymkolwiek, soba?Czy moze uwazales, ze to kobieta powinna zabiegac o Ciebie, a ze z jakiegos powodu nic takiego sie w Twoim zyciu nigdy nie przytrafilo, wiec obraziles sie hurtem na wszystkie?I pozostalo juz tylko dopisac do tego jakies uzasadnienie "glebszego sensu"? To samo pytanie mi się nasunęło, zwłaszcza, że z tej listy powodów nie zauważyłam NIC co mogłoby Cię dyskredytować w jakikolwiek sposób, wręcz przeciwnie. Co jakiś czas się tacy panowie na forum pojawiają i się zastanawiam, czy robią cokolwiek, czy tylko siedzą i myślą dlaczego jeszcze żadna kobieta się sama nie zgłosiła. Teraz o takich ciężko i pewnie sporo dziewczyn by się o takiego pozabijało, ale to nie oznacza, że Ci kobieta z nieba na głowę spadnie, ani że się rzuci w ramiona od razu, bo nie masz tego napisanego na czole. A nawet jakbyś miał, to go nie wystawiając z domu też masz marne szanse, żeby jakaś zobaczyła. napisał/a: ~gość 2011-08-15 10:47 Może wolisz chłopców tylko jeszcze tego sobie nie uświadomiłeś ? napisał/a: leofromzoo 2011-08-15 10:59 Skoro jesteś sam i dobrze Ci z tym, to w czym problem? Mnie się jednak zdaje, że wcale Ci tak dobrze nie jest a tego posta napisałeś, by jednak komuś powiedzieć, że jakoś bez nikogo przy swoim boku się "gnieciesz". Jak widzisz po niektórych odpowiedziach, jedni będą starali się Ciebie pocieszać, inni będą bardziej zdziwieni Twoim wpisem, bo rzeczywiście jest zastanwaiający. Piszesz, że jesteś w miarę normalnym facetem, a jakoś do tej pory nie udało Ci się kogoś znaleźć. Może po prostu nie masz inicjatywy lub śmiałości, może tak naprawdę paraliżuje Cię strach, by się przed kimś otworzyć i zaangażować. Póki co, na razie nie stawiaj pochponie wniosków, których nie możesz wyciągać. Związek to fajna sprawa, wiadomo są i problemy ale też przyjemnosci, chociażby wsparcie, uśmiech czy bliskość drugiej osoby, a nie mówię już o innych przyjemnościach. No ale czasem jest tak, że trzeba się postarać, bo nie zawsze podstawią talerz pod nos. Myślę, że jak kogoś poznasz i wejdziesz w jakąś więź, zmieni Ci się diametralnie postrzeganie, a póki co, nie "mędrkuj" tylko bierz się do roboty w nawiązywaniu znajomości. Pamiętaj, kazda potwora znajdzie swego amatora napisał/a: errr 2011-08-15 11:42 szkoda, że więcej mężczyzn nie potrafi się przyznać do tego, że nie mają nic do zaoferowania. Ileż kobiet byłoby dużo szczęśliwszych. Nie namawiajcie go do szukania kobiety. Facet napisał, że się nie nadaje na partnera. Po co jakaś niewinna ona ma się z nim męczyć. napisał/a: Izaczek 2011-08-15 11:45 leofromzoo napisal(a):Piszesz, że jesteś w miarę normalnym facetem, a jakoś do tej pory nie udało Ci się kogoś znaleźć. zeby kogoś znalezc, trzeba szukać.. jakoś szukania w Twoich wypowiedziach nie dostrzegłam... Swoją drogą mój (już były) facet reprezentował identyczne podejscie jak Ty (też grzeczny, spokojny, ułozony, niepijący, niepalący, rozsądny.. itd) i przez kilka lat zwiazku dziwił sie, ze w ogole mozna go pokochać, skoro on 'nie ma nic do dania' i tak naprawde 'nie nadaje się do związku' i 'chyba powinien być sam' - tak powtarzał to zdecydowanie za często a jak juz wreszcie w siebie uwierzył, ze jednak mozna, ze da się go kochac, ze moze swoją obecnoscią uszczesliwiac drugą osobę, to [pip pip pip] poszedł do innej.. napisał/a: leofromzoo 2011-08-15 12:01 Nikt go nie namawia, po prostu niech nie zachowuje się jak chłopiec w spodenkach, tylko najpierw niech spróbuje , żeby móc coś takiego mówić,czy się nadaje czy nie. Może ma milion dobrych pozytywnych cech których sam ich nie widzi, a które będą podobać się jakiejś potencjalnej jego "ofierze" hehe. A jak mu się nie będzie chciało, to potencjalne biedne niewiasty, nie mają się o co martwić. [ Dodano: 2011-08-15, 12:18 ] ice_queenjakoś szukania w Twoich wypowiedziach nie dostrzegłam... No raczej nie mogłaś dostrzec bo miałem trochę inną sytuację i nie szukałem. Starałem się sklejać siedmioletni związek, ale coś robiłem i dlatego właśnie napisałem, by nie był bierny, tylko spróbował. Co wyjdzie autorowi wątku, czas pokaże, ale niech nie zakłada z góry czegoś, czego nie może wiedzieć. W związku z nieprawdziwymi informacjami pojawiającymi się w przestrzeni publicznej informuję, że nie jestem i nigdy nie byłem członkiem Rady (Programowej) Fundacji Polska Wielki Projekt. 02 Feb 2023 12:58:46

Byłem w 6 klasie podstawówki kiedy moja miłość powiedziała mi "nie" i od tamtej pory mam wewnętrzną blokadę i tłumię w sobie miłość ale nawet gdy wracam myślami do tamtej chwili było mi ciężko powiedzieć w prost co zapytałem się czy ze mną chce chodzić gdzieś na boisku szkolnym , wspierał mnie w tedy najlepszy przyjaciel a po usłyszeniu tego co usłyszałem rozpłakałem się pierwszy raz w życiu publicznie i od tamtej pory żadnej kobiecie nie powiedziałem że ją razy później zakochałem się i toczyło się wszystko swoim biegiem ale nie wiem co ja w sobie mam ale większość kobiet które są obiektem moich westchnień woli mnie jako swojego "spowiednika" czy pocieszyciela , ale nie przeszkadza mi to bo lubię pomagać,cenię sobie zaufanie którym jestem obdarzony i pomaga mi to nie myśleć o swoich własnych problemach......Taka sprawa jest na swój sposób uciążliwa i negatywnie wpływa na życie ale myślę że kiedyś pozbędę się tej bariery jest to że jak znajdę kiedyś kobietę i będzie kazać mi ona czekać do ślubu żeby cokolwiek podziałać to będzie to dla mnie żaden problem,bo nie zależy mi na samym seksie być sprawa taka że kiedyś wyjadę za granicę po lepsze pieniądze i w tedy moja partnerka także skorzysta z mojej dolegliwości bo przynajmniej jej nie zdradzę i cierpliwie zaczekam aż wrócę do kraju :)

OyUNfdD.
  • 19dww8pob7.pages.dev/83
  • 19dww8pob7.pages.dev/72
  • 19dww8pob7.pages.dev/29
  • 19dww8pob7.pages.dev/88
  • 19dww8pob7.pages.dev/49
  • 19dww8pob7.pages.dev/15
  • 19dww8pob7.pages.dev/17
  • 19dww8pob7.pages.dev/23

    • nigdy nie byłem w związku